Το Ανάκτορο της Κνωσού, που βρίσκεται στον λόφο Κεφάλα νότια του Ηρακλείου Κρήτης, στέκεται ως μαρτυρία του αρχαίου μινωικού πολιτισμού. Κατοικήθηκε για πρώτη φορά γύρω στο 7000 π.Χ. κατά την Ακεραμική Νεολιθική περίοδο, ο χώρος μπορεί να υπερηφανεύεται για μια πλούσια ιστορία που εκτείνεται σε πάνω από πέντε χιλιετίες πριν από την κατασκευή του Πρώτου Ανακτόρου.
Το Πρώτο Ανάκτορο
Το Πρώτο Ανάκτορο, που χτίστηκε κατά τη Μέση Μινωική ΙΒ-IIA περίοδο, σηματοδότησε μια σημαντική μετατόπιση στη μινωική κοινωνία από μια δομή βασισμένη σε φυλές σε μια ιεραρχική. Αυτό το μνημειώδες κτίριο, που καλύπτει σχεδόν 10.000 τετραγωνικά μέτρα μόνο στο ισόγειο, χρησίμευε ως κόμβος για διοικητικές, αποθηκευτικές και λατρευτικές δραστηριότητες. Η Δυτική Αυλή, ένας δημόσιος χώρος συνάντησης, συνέδεε το ανάκτορο με την πόλη μέσω ενός δικτύου δρόμων. Οι υπερυψωμένοι διάδρομοι και οι κούλουρες (στρογγυλές κοιλότητες με αμφισβητούμενο σκοπό) στη Δυτική Αυλή αναδεικνύουν το μεγαλείο του παλατιού.
Το Πρώτο Ανάκτορο εισήγαγε επίσης καινοτόμα χαρακτηριστικά όπως αποθήκες, αναδεικνύοντας τον πλούτο και τους πόρους της κοινωνίας. Εργαστήρια εντός και γύρω από το παλάτι υποδηλώνουν ακμάζουσα παραγωγή χειροτεχνίας, ενώ η παρουσία υφαντικών βαρών υποδηλώνει δραστηριότητες ύφανσης. Παρά τις ζημιές που υπέστη από σεισμούς σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του, το Παλιό Ανάκτορο δεν ισοπεδώθηκε ποτέ ολοσχερώς. Αντίθετα, τα κατεστραμμένα τμήματα ξαναχτίστηκαν, συχνά με διαφορετικά αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Το Νέο Ανάκτορο
Μετά από έναν τεράστιο σεισμό στο τέλος της Μέσης Μινωικής IIIA περιόδου, το παλάτι υπέστη σημαντική ανακατασκευή, δίνοντας τη θέση του στο Νέο Ανάκτορο στη Μέση Μινωική IIIB περίοδο. Αυτή η ανακατασκευή περιλάμβανε την ισοπέδωση τμημάτων της δυτικής πλευράς και το γέμισμα των υπόγειων δωματίων στην ανατολική πλευρά για τη δημιουργία νέων ταρατσών. Το ανάκτορο που βλέπουμε σήμερα χρονολογείται σε μεγάλο βαθμό από αυτή την περίοδο και την επακόλουθη Υστερομινωική IA περίοδο.
Αξιοσημείωτες αλλαγές κατά τη Νεοανακτορική περίοδο περιλαμβάνουν την επέκταση της Δυτικής Αυλής, τη δημιουργία του Νότιου Προπύλαιου και της Μεγάλης Σκάλας και την προσθήκη του Δωματίου του Θρόνου στη Δυτική Πτέρυγα. Το Δωμάτιο του Θρόνου, αντικείμενο συνεχιζόμενης συζήτησης, μπορεί να χρησίμευε ως χώρος για θρησκευτικές τελετουργίες παρά ως έδρα του βασιλιά. Το παλάτι είδε επίσης την εμφάνιση περίτεχνων τοιχογραφιών, που απεικόνιζαν σκηνές όπως ταυροκαθάψια και τελετουργικές πομπές.
Η Τελική Περίοδος του Ανακτόρου
Γύρω στο 1450 π.Χ., εκτεταμένη καταστροφή σημειώθηκε σε όλη την Κρήτη, επηρεάζοντας παλάτια και οικισμούς. Ενώ η Κνωσός υπέστη ζημιές, δεν καταστράφηκε όπως άλλα παλάτια. Αυτή η περίοδος είδε την εισαγωγή της Γραμμικής Β, μιας πρώιμης μορφής ελληνικής γραφής που χρησιμοποιούσαν οι Μυκηναίοι, γεγονός που υποδηλώνει την παρουσία τους στην Κνωσό. Η τελική καταστροφή του παλατιού, πιθανώς στην Υστερομινωική IIIA2 (1325-1300 π.Χ.), το άφησε ερημωμένο, αλλά η πόλη συνέχισε να υπάρχει.
Βασικά Χαρακτηριστικά του Μινωικού Ανακτόρου της Κνωσού
- Περίοδος κατασκευής: Πρώτο Ανάκτορο: Μέση Μινωική ΙΒ-IIA (περ. 2000-1700 π.Χ.), Νέο Ανάκτορο: Μέση Μινωική IIIB-Υστερομινωική IA (περ. 1700-1450 π.Χ.)
- Τοποθεσία: Λόφος Κεφάλα, νότια του Ηρακλείου, Κρήτη
- Διαστάσεις: Περίπου 20.000 τετραγωνικά μέτρα
- Ιστορική σημασία: Κέντρο του μινωικού πολιτισμού, παρουσιάζει προηγμένη αρχιτεκτονική, τέχνη και τεχνολογία, παρέχει ενδείξεις για πολύπλοκες κοινωνικές και πολιτικές δομές και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στο μεσογειακό εμπόριο και τον πολιτισμό.
- Τρέχουσα κατάσταση: Αρχαιολογικός χώρος, μερικώς ανακατασκευασμένος από τον Arthur Evans.
Μεταγενέστερα Στάδια και Παρακμή
Η Κνωσός συνέχισε να κατοικείται κατά την Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο, όπως αποδεικνύεται από διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, όπως ερείπια κτιρίων, ψηφιδωτά δάπεδα και νεκροταφεία. Ωστόσο, το επίκεντρο της πόλης μετατοπίστηκε από το ανακτορικό συγκρότημα και η εξέχουσα θέση της πόλης μειώθηκε σε σύγκριση με την ακμή της Μινωικής εποχής. Δύο βασιλικές από την Πρώτη Βυζαντινή περίοδο υποδηλώνουν ότι η πόλη ήταν ακόμα ενεργή κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής. Μία βασιλική βρίσκεται κάτω από τη νεότερη εκκλησία της Αγίας Σοφίας στον οικισμό Μακρύς Τείχος της Κνωσού, ενώ η άλλη, μια τρίκλιτη βασιλική με ψηφιδωτά δάπεδα, βρίσκεται δίπλα στο παλιό Σανατόριο (νυν Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου).
Η Κνωσός φαίνεται να ακολούθησε τη μοίρα άλλων αστικών κέντρων στην Κρήτη και παρήκμασε νωρίς. Σε αντίθεση με άλλες κρητικές βασιλικές, οι οποίες παρουσιάζουν σημάδια καταστροφής, η βασιλική στο Σανατόριο φαίνεται να εγκαταλείφθηκε σταδιακά και κατέρρευσε λόγω αχρησίας. Ο χώρος ερημώθηκε νωρίς, με μόνο τα νεκροταφεία να διατηρούν το ενδιαφέρον των Χριστιανών. Η τύχη της πόλης αντικατοπτρίστηκε από την επισκοπική έδρα, η οποία διατήρησε τον τίτλο «Κνωσός» αλλά πιθανότατα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο (τότε Χάνδακας), όπως αποδεικνύεται από τα αρχεία της Πάτμου από το 1118 που αναφέρουν τον “Παύλο τον ταπεινό επίσκοπο Κνωσού ή Χάνδακα”. Ωστόσο, φαίνεται ότι κατά τη Δεύτερη Βυζαντινή περίοδο, ο επίσκοπος δεν διέμενε μέσα στον Χάνδακα αλλά στους «προαστίους» έξω από την πόλη.
Η άποψη ότι η έδρα μεταφέρθηκε στον Άγιο Μύρωνα είναι ένα θέμα συζήτησης, με στοιχεία για αυτή τη μεταφορά να υπάρχουν μόνο από τη Βενετική περίοδο και μετά. Ωστόσο, η Κνωσός, ως οικισμός με το όνομα Μακρυτοιχός, συνέχισε να υπάρχει κατά τη Δεύτερη Βυζαντινή περίοδο. Είναι ενδιαφέρον ότι ένα από τα δύο απομεινάρια από την Αραβική περίοδο βρίσκεται στην Κνωσό, υποδηλώνοντας ότι και οι Άραβες κατοικούσαν στην περιοχή εκείνη την εποχή.
Παραπομπές
When we said that on the internet it states that the last entry is at a quarter past 5, he told us that it is not possible.
I am attaching photos from the ministry's website and from other places on the internet that state the same thing.
Better to be corrected than to suffer and be doubted.
I like the fact that they point out that Evans, the British archeologist who excavated the place in the beginning of the 1900's fantasized a lot and got a whole bunch of things wrong.
That lends more credibility to the historical facts.
However, it remains an experience to be had
Oczywiście miejsce robi wrażenie swoją skalą, potęgą i nowoczesnością jak na swoje czasy.
Natomiast cały możliwy przepotężny efekt psują potwornie nieudolne próby rekonstrukcji budynków. Niestety brak temu miejscu klimatu, głównie z powodu betonu, farbek i gipsu.
Wielka szkoda…
We went early in the morning and enjoyed the place almost all to ourselves.
Nice raised walkways make it more walkable.
It’s easy to imagine how grand it might have once been.
Don’t bother downloading the app as it is glitchy and was difficult to navigate.
Self-guided was fine for us as there are several information plaques.
There are no comments yet.